Μετανάστευση και ποιότητα ζωής: εμπειρίες από τη χώρα υποδοχής στην αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής

Μία προσέγγιση της ευημερίας (White, 2010) εστιάζει στη δυνατότητα που μπορούν τα άτομα να σχεδιάσουν για το μέλλον τους. Η ανθρώπινη ευημερία μπορεί να οριστεί ως «μια κατάσταση, όπου ικανοποιούνται οι ανθρώπινες ανάγκες, αλλά και που μπορεί κανείς να δρα ενεργά, επιδιώκοντας τους στόχους για μία ικανοποιητική ποιότητα ζωής» (Gough & McGregor, 2007).

Στην περίπτωση των μεταναστών (εκούσιων ή ακούσιων/εξαναγκασμένων), η ευημερία είναι αποτέλεσμα μίας σύνθεσης διαφορετικών και αλληλένδετων τομέων (Ursino, 2019) στην ενταξιακή τους πορεία. Οι τομείς αυτοί αφορούν σε ευκαιρίες εργασίας, δυνατότητες εκπαίδευσης, πρόσβασης στην υγειονομική περίθαλψη, την επαρκή διατροφή και την αξιοπρεπή στέγαση και ασφάλεια, καθώς και σε κοινωνικούς παράγοντες, όπως οι κοινωνικές σχέσεις και η ενεργητική συμμετοχή ως πολίτες της κοινωνίας υποδοχής. Από αυτή την άποψη, ο Rodriguez (2010) ανέφερε ότι η μετανάστευση έχει θετική επίδραση στη συνολική ευημερία και δυνατότητες, εάν και εφόσον οι μετανάστες/τριες δεν υποβάλλονται σε μορφές εκμετάλλευσης, όπως εμπορία ανθρώπων, δουλεία, ανασφάλεια ή άλλες μορφές εξαναγκασμού και βίας κατά τη διάρκεια της μεταναστευτικής τους εμπειρίας.

Υπό αυτό το πρίσμα, η συνεδρία στόχο έχει να συζητήσει εάν τα μεταναστευτικά κίνητρα και οι προσδοκίες για μία καλύτερη ζωή πραγματοποιούνται στην χώρα υποδοχής. Η μεταναστευτική εμπειρία τελικά βελτιώνει την ζωή των μεταναστών και μεταναστριών και εάν ναι, με ποιον τρόπο; Αφηγήσεις από το πεδίο θα συζητήσουν το πλαίσιο ποιότητα ζωής αναφορικά με την εκπαίδευση, την εργασία και την υγεία.

Συντονίστρια: Νεφέλη Στουρνάρα

Συζήτηση

Θεόδωρος Φούσκας, Παναγιώτης Νίκας, Γιάννης Αγγουριδάκης, Κατερίνα Πάσχου, Ασπασία (Σίσσυ) Καραβία